Unutulmuş anılarımız, hem de hiç yaşanmamışçasına.
Birlikte yürüdüğümüz yollar,
Hani, papatyalardan yaptığım tacın nerede?
Çay bardaklarındaki sönmek bilmeyen muhabbetimiz…
Bak şimdi her şeye başladığımız yerdeyim
Umutlarımızı, aşkımızı gömdüğümüz şehirde
Karanlık her yer, sokaklar ıssız,
Adeta senin yokluğuna yas tutarcasına.
Silindi mi aşk izi dudaklarımızdan,
Unutuldu mu birlikte geçirdiğimiz dakikalar,
Hani aşk bahçemizin gülleri nerede?
Bu kadar erken olmamalıydı zaten.
Ya erken açmıştı laleler, ya da geç kalmıştı ilkbahar
Çaresiz ve kimsesiz yakaladı bizi ayrılıklar
Sonra birer ikişer kaybettik her şeyi
Fotoğraflardaki gülen yüzümüzü belki de…
Ben en çok seni kaybettim bu şehirde
Amansızca ayrılık geldi çattı bir kere
Mevsimlerden ayrılık, gözlerimiz ağlamaya mahkum
Birkaç dize yazıldı aşka dair. Ama aşktan olabildiğince uzak.